Nieswoiste choroby zapale jelita grubego

Są to ciężkie choroby o nieznanej etiologii. Zakłada się, że są to choroby autoimmunologiczne. Całkowicie wyleczenie gwarantuje na dzień dzisiejszy tylko operacja.

Co to jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego?

Nieswoiste wrzodziejące zapalenie okrężnicy lub wrzodziejące zapalenie okrężnicy jest przewlekłą chorobą okrężnicy, która wraz z chorobą Crohna jest klasyfikowana jako "zapalna choroba jelit" (IBD). Słowo "zapalenie okrężnicy" oznacza zapalenie jelita grubego, "wrzodziejące" - podkreśla jego charakterystyczną cechę, powstawanie wrzodów.

W porównaniu z chorobą Leśniowskiego-Crohna jest diagnozowana 3 razy częściej. Według statystyk polskich specjalistów, na 100 000 osób średnio 10-12 otrzymuje tą diagnozę. Kobiety chorują częściej niż mężczyźni. Większość przypadków rozpoznaje się w wieku 15-25 lat (20-25% pacjentów w wieku poniżej 20 lat) lub 55-65 lat. Dzieci poniżej 10 lat bardzo rzadko chorują na choroby jelitowe.

Przyczyny i czynniki ryzyka wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Przyczyny tej choroby są nieznane. Większość badaczy uważa, że ​​jest to problem autoimmunologiczny. Podejrzewane czynniki ryzyka to:

Genetyczne - często chorzy, którzy mają krewnych z tą samą diagnozą. Dokładniej mówiąc, ten wzór obserwuje się w jednym na cztery przypadki.

Czynniki środowiskowe - większość przypadków choroby notuje się wśród mieszkańców północnych regionów Europy Wschodniej i Ameryki. Występowanie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego zależy od zanieczyszczenia powietrza oraz diety. Należy również zauważyć, że w krajach o wysokim poziomie higieny choroby paradoksalnie występują częściej.

Leczenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Jedynym sposobem na pozbycie się choroby jest interwencja chirurgiczna. Nawet operacja nie gwarantuje pełnego powrotu do zdrowia. Głównym zadaniem terapii lekowej jest złagodzenie objawów, przełożenie choroby na postać bezobjawową i próba zapewnienia, że ​​taka remisja będzie trwała tak długo, jak to tylko możliwe.

Stosowane grupy leków

Leki przeciwzapalne - z reguły stanowią one podstawę leczenia. W pierwszym etapie stosuje się aminosalicylany w postaci tabletek lub doodbytniczych czopków. W ciężkich przypadkach lub przy braku działania kortykosteroidy są dodawane do leczenia. Mają wyraźniejszy efekt przeciwzapalny, ale także poważne działania niepożądane. Często są przepisywane w celu utrzymania remisji.

Leki immunosupresyjne (cyklosporyny, infliksymab, azatiopryna) - są lekami, które hamują odpowiedź immunologiczną. Są przepisane w celu złagodzenia objawów i remisji.

Antybiotyki - stosowane w celu kontroli infekcji.

Preparaty przeciwbiegunkowe - regulują ilość wypróżnień.

Środki przeciwbólowe (paracetamol) - pacjenci z chorobami jelitowymi nie powinni przyjmować leków takich jak: ibuprofen, diklofenak, naproksen.

Preparaty żelaza - w celu leczenia anemii.

Chirurgiczne leczenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Główną wadą operacji jest jej poziom traumatyzacji tkanek otaczających. U większości pacjentów usuwa się fragment jelita grubego, czasami z odbytem. Aby usunąć masę stolca, należy wykonać ileostomę: w ścianie brzusznej wykonać niewielki otwór, do którego przymocowana jest krawędź jelita cienkiego. Kał zbiera się w małej torebce (kalopriememnik), która jest przyczepiona do ileostomii. Badaniem diagnostycznym może być gastroskopia w przypadku choroby Crohna.

Dieta we wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Odżywianie jest ważne w celu niwelowania zaostrzeń. Jeśli stan się pogorszy, należy przestrzegać diety. Ogólne zalecenia to:

- ograniczenie spożycia produktów mlecznych;
- wybieranie produktów o niskiej zawartości tłuszczu;
- zmniejszenie zawartości błonnika w diecie (świeże owoce, warzywa, produkty pełnoziarniste). Warzywa i owoce powinny być gotowane na parze, duszone lub pieczone;
- zaprzestanie picia alkoholu, ostrego jedzenia, napojów zawierających kofeinę.

Toczeń rumieniowaty układowy - jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy które normalnie chroni ciało przed infekcjami, uszkadza i atakują zdrowe tkanki ciała. Chociaż istnieje kilka różnych postaci tocznia, klasyczny pacjent z toczniem to zwykle młoda kobieta z kombinacją symptomów takich jak gorączka, nabrzmiałe gruczoły limfatyczne, wysypki (szczególnie wysypka na twarzy w kształcie motyla), zapalenie stawów, zmęczenie, wypadanie włosów, ból w klatce piersiowej lub w jamie brzusznej, owrzodzenie jamy ustnej i problemy neuropsychiatryczne takie jak ból głowy, utrata pamięci, zaburzenia nastroju i / lub dezorientacja.

Nowe sposoby leczenia chorób autoimmunologicznych

Leczenie tocznia obejmuje stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), kortykosteroidów, leków immunosupresyjnych takich jak metotreksat i leków eksperymentalnych takich jak dożylnie stosowana immunoglobulina i witaminy lub przeciwutleniacze.

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą chorobą, wynikającą z nieprawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. Twój system odpornościowy ma za zadanie identyfikację ciał obcych (takich jak bakterie i wirusy) i atakowanie ich, abyś pozostał zdrowy. Jednak w przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów twój układ odpornościowy błędnie atakuje twoje zdrowe tkanki w obrębie i wokół stawów, powodując ciągły stan zapalny i ból.

Stawy są miejscami, gdzie łączą się kości. Kości, mięśnie, więzadła i ścięgna współpracują razem, dzięki czemu mogą się zginać, skręcać, rozciągać i poruszać. Końce twoich kości pokryte są cienką warstwą chrząstki. Działają one jak śliska poduszka pochłaniająca wstrząsy i pomagająca płynnie wykonywać ruchy w stawach.