Starczowzroczność – czym jest i jak się objawia?
- Autor PROMO
Starczowzroczność, inaczej presbiopia, presbyopia czy prezbiopia to rodzaj procesu fizjologicznego, który pojawia się około 40-45 roku życia. Spowodowany jest stopniowym zmniejszaniem zdolności oka do akomodacji (nawet aż do całkowitej utraty). Gałka oczna staje się mniej elastyczna, co powoduje pogorszenie widzenia na krótkie odległości. Proces ten mylony jest często z nadwzrocznością starczą ze względu na podobieństwo początkowych objawów. Jednak ten rodzaj zaburzenia może wystąpić zarówno przy krótko- jak i dalekowzroczności czy innych wadach wzroku. Może pojawić się również u osób, które wcześniej nie miały żadnych problemów z widzeniem.
W jaki sposób objawia się starczowzroczność?
Główne objawy starczowzroczności zauważalne są szczególnie podczas czytania. Przejawiają się jako problem z odczytaniem małych liter w książce, czasopiśmie lub na monitorze komputera czy urządzeń mobilnych. Ponadto może być utrudnione widzenie przy pracach wymagających wytężenia wzroku na bliskiej odległości (np. nawlekanie igły, szycie). Obraz zaczyna się rozmywać i tracić na ostrości. Żeby lepiej zobaczyć tekst konieczne jest oddalenie od siebie książki czy gazety. Są to oznaki, że konieczna jest wizyta u lekarza w celu dokonania szczegółowych badań. Szczególnie osoby z wadą dalekowzroczności mogą pomylić starczowzroczność z pogłębieniem się istniejącego już zaburzenia.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej zobacz na https://vidiummedica.pl/zycie-bez-starczowzrocznosci/
Starczowzroczność a wady wzroku
Starczowzroczność może pojawić się zarówno u osób, które nie mają żadnej wady wzroku, jak i w przypadku zaburzeń takich jak oko miarowe, krótkowzroczność czy nadwzroczność.
W przypadku poszczególnych schorzeń konieczna jest korekcja właściwie dobranymi okularami. Osoby posiadające zaburzenie w postaci oka miarowego powinny nosić okulary „plusowe” zakładane wyłącznie do czynności wykonywanych z bliska (np. czytanie, szycie itp.). Przy krótkowzroczności objawy są zwykle późno dostrzegane, gdyż często pojawienie się starczowzroczności jest mylone ze zmianą wady na dalekowzroczność. Czasem korekcja okularowa nie jest w ogóle konieczna lub wystarczająca jest nieznaczna zmiana mocy soczewek.
Najtrudniejsza sytuacja diagnostyczna może wystąpić w przypadku istniejącej wady nadwzroczności (dalekowzroczności). Wówczas objawy są niezwykle podobne, szczególnie przy wadach poniżej +3 dioptrii. Często zaburzenie jest więc mylone z naturalnym procesem fizjologicznym. Pojawienie się jednoczesnych zaburzeń akomodacji może wywołać konieczność wzmocnienia soczewek okularowych lub sprawić, że okulary będą używane tylko do wykonywania czynności na bliskich odległościach.
Proces starczowzroczności w niektórych przypadkach może również powodować problemy z widzeniem dalekim.